A Song For The Weekend

Boy. Διμελής μπάντα αποτελούμενη από κορίτσια. Η μία είναι από Ελβετία και η άλλη από Γερμανία. Το φθινόπωρο του 2011 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ εξολοκλήρου στα αγγλικά. Αξίζει πιστεύω να τις μελετήσετε.

A Song For The Weekend

Κάτι για να σας φτιάξει τη διάθεση πριν βγείτε το βράδυ της Παρασκευής.

A Song For The Weekend

Την προηγούμενη βδομάδα έλειπα στο εξωτερικό, γι'αυτό και η απουσία post. Επέστρεψα δριμύτερη όμως και για το διήμερο που έρχεται το τραγούδι που έχω διαλέξει είναι από το solo EP του frontman των Against Me! οι οποίοι και είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, Tom Gabel. Ο Gabel, που πρόσφατα υπεβλήθη σε επεμβάσεις αλλαγής φύλου και άλλαξε το όνομά του σε Laura Jane Grace, κυκλοφόρησε το δίσκο "Heart Burns" το 2008. Μεταξύ άλλων, φωνητικά κάνουν οι καλοί του φίλοι Chuck Ragan (Hot Water Music) και Matt Skiba (Alkaline Trio). Τέλειο;

A Song For The Weekend

Ας θυμηθούμε λίγο κάτι παλιό από τους Bloc Party, οι οποίοι για μένα είνα μεγάλη μπαντάρα και πάντα τους ακούω με περίσσια ευχαρίστηση. Το συγκεκριμένο δε άσμα μια που το ακούω και μια που σηκώνομαι και χοροπηδάω σαν το κατσίκι.

The Soundtracks

Μου αρέσει να ανακαλύπτω συγκροτήματα και μουσικούς μέσα από ταινίες. Θεωρώ τα soundtracks βασικό στοιχείο ενός έργου και ως επί το πλείστον, όποτε μου αρέσει η μουσική επένδυσή του μου αρέσει και το έργο το ίδιο.

Χτες λοιπόν έβλεπα μια ταινία με την Drew Barrymore, την οποία και συμπαθώ ιδιαιτέρως. "Going The Distance" o τίτλος, ελαφρώς ρομαντική κωμωδία, συμπρωταγωνιστής ο επίσης συμπαθέστατος Justin Long, στόρι γύρω από τις προσπάθειες ενός ζευγαριού να κρατήσει σχέση από απόσταση.

Το ενδιαφέρον της υπόθεσης, τουλάχιστον για μένα, ήταν το συγκρότημα του οποίου το live πήγαν να δουν οι πρωταγωνιστές. The Boxer Rebellion λέγονται τα παιδιά, indie rock η μουσική τους και τρία άλμπουμ μέχρι στιγμής. Σχηματίστηκαν στο Λονδίνο και απαρτίζονται από έναν Αμερικανό, έναν Αυστραλό και δύο Βρετανούς. Multi culti φάση η μπάντα. Εμένα μου αρέσουν πολύ, ελπίζω να τους ψάξετε και πιστεύω θα γουστάρετε κι εσείς.

A Song For The Weekend

Μετά από μια μακροσκελή συζήτηση που είχα χτες βράδυ με τη φίλη μου την Κέλλυ (γνωριμία καταλύτης παιδιά μου) σχετικά με το πώς προφέρεται το όνομα των Biffy Clyro και μετά από έρευνα για να βρεθεί η σωστή απάντηση, ήταν επόμενο το τραγούδι-soundtrack για αυτό το Σαβ/κο να είναι κάποιο από το συγκεκριμένο συγκρότημα εκ Σκωτίας. Ωραία τα παιδιά, ωραία και τα τραγούδια τους. By the way, σε ελεύθερη απόδοση, το όνομά τους προφέρεται Μπίφι Κλάιρο.

i pronounce it aluminium

'cause there's an I next to the U and M

Two Door Cinema Club

Η μπάντα με το περίεργο ομολογουμένως όνομα είναι από τη Βόρεια Ιρλανδία και αποτελέιται από τους Sam Halliday, Alex Trimble και Kevin Baird. Aνήκουν στο δυναμικό 

της γαλλικής δισκογραφικής εταιρίας Kitsune Music και το 2010 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "Tourist History". Tον Ιούνιο που μας πέρασε βγήκε στην αγορά η δεύτερη τους δουλειά με τίτλο "Beacon".

To κομμάτι "What You Know" είναι από τα πολύ αγαπημένα μου και πάντα μου έρχεται διάθεση να χορέψω ακούγοντας το. Eπίσης μου φτιάχνει και τη διάθεση, γι'αυτό και τον τελευταίο καιρό το έχω στο repeat.

A Song For The Weekend

Οι Αμερικανοί No Knife ήταν, και λέω ήταν γιατί διαλύθηκαν το 2009, ένα συγκρότημα το οποίο κατά τη γνώμη μου δεν αναγνωρίστηκε ποτέ όσο θα έπρεπε. O κόσμος έπρεπε να ακούει περισσότερο No Knife πάντως.

Vampire Weekend

Κάποιες φορές ψάχνοντας στο YouTube ανακαλύπτεις τυχαία τραγούδια και καλλιτέχνες που δεν ήξερες ότι υπήρχαν. Και κολλάς. Σήμερα λοιπόν ήθελα να ακούσω λίγο Devendra Banhart γιατί είχα πολύ καιρό και γιατί τον αγαπώ ιδιαιτέρως. Δεν θα σας μιλήσω όμως για τον Devendra, τουλάχιστον όχι αυτή τη φορά.

Ο λόγος σήμερα για τους Vampire Weekend, ένα τετραμελές συγκρότημα από τη Νέα Υόρκη, τα μέλη του οποίου γνωρίστηκαν ώντας φοιτητές στο πανεπιστήμιο Columbia. Όνομα, ευτυχώς, δεν διάλεξαν με κριτήριο τη φρενίτιδα των τελευταίων ετών με τους βρικόλακες και τα ζόμπι. Vampire Weekend ήταν ο τίτλος ενός μικρού μήκους φιλμ του τραγουδίστη/κιθαρίστα/στιχουργού της μπάντας, Ezra Koenig.

Κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο το όνομά τους το 2008. Το περιοδικό Rolling Stone μάλιστα συμπεριέλαβε το τραγούδι "A-Punk" από τη δουλειά αυτή στη λίστα με τα καλύτερα τραγούδια εκείνης της χρονιάς. Το 2010 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δεύτερο του άλμπουμ με τίτλο "Contra" και παράλληλα έκανε πολλές ζωντανές εμφανίσεις και περιοδείες. Ερωτούμενος για το πότε θα υπάρξει καινούρια δουλειά, ο Koening απάντησε πως η μπάντα θα πάρει το χρόνο της. Όπως χαρακτηριστικά είπε "I see no reason to rush it". Πολύ σωστός κατά τη γνώμη μου. Σύμφωνα πάντως με πληροφορίες το τρίτο άλμπουμ δεν αργεί πολύ. Cool. CoolCoolCool.

A Song For The Weekend

Μιας και το Ark Festival πλησιάζει απειλητικά (10 & 11/09 στην Τεχνόπολις στο Γκάζι) είπα να συνοδεύσω μουσικά το Σαβ/κο μου με τους ήχους των Bangies που είναι και παιδιά από τον τόπο μου και μάλιστα ιδιαιτέρως ταλαντούχα. Επίσης, θα παίξουν live στο Ark οπότε σίγουρα θα τα περάσουμε πολύ όμορφα. Όσοι δεν τους έχετε δει να σπεύσετε...εγγυημένη διασκέδαση.

Alexander

Η τελευταία μου μουσική ανακάλυψη ακούει στο όνομα Alexander Ebert. Για να είμαι ειλικρινής, όλα τα credits πάνε στη φίλη μου Αλεξάνδρα η οποία μου έβαλε να ακούσω ένα τραγούδι του χθες και από τότε κόλλησα.

Ο τύπος λοιπόν είναι Αμερικάνος, κυκλοφόρησε την πρώτη του δουλειά με τίτλο το όνομά του το 2011 και είναι επίσης γνωστός από την καριέρα του ως τραγουδιστής και στιχουργός των συγκροτημάτων Ima Robot και Edward Sharpe and the Magnetic Zeros.

Aκούστε κι εσείς το "Truth" και θα με θυμηθείτε. Εκτός των άλλων, έχει και υπέροχο βίντεοκλιπ.

A Song For The Weekend

Marina and the Diamonds ή αλλιώς Μαρίνα Διαμαντή. Με πατέρα Έλληνα και μητέρα Ουαλή , η Μαρίνα θεωρείται the next big thing. H φωνή της είναι χαρακτηριστική, μετατρέποντας κάθε της τραγούδι σε ακουστική εμπειρία. Προσωπικά της εύχομαι να συνεχίσει έτσι γιατί όπως φαίνεται έχει πιάσει το νόημα και είναι και πολύ καλή.

Dealayed Song For The Weekend

Επειδή είναι περίοδος διακοπών, ως γνωστών όλα πάνε πίσω και προσαρμόζονται στους αργούς ρυθμούς της καλοκαιρινής καθημερινότητας. Χτες γύρισα από Πελοπόννησο και σήμερα ετοιμάζομαι να την κάνω για Κέρκυρα.

Χωρίς πολλά πολλά λοιπόν, σας αφήνω πάλι με ένα άκρως επίκαιρο τραγούδι από τον Stick Figure, επίσης γνωστό και ως Scott Woodruff. Αυτός είναι ένας τύπος από την Αμερική, ο οποίος γράφει και ηχογραφεί μόνος του τη μουσική του, συνδυάζοντας διαφορετικούς ρυθμούς όπως reggae και dub. Σε όλα του τα τραγούδια ηχογραφεί κάθε όργανο ξεχωριστά, κάτι που όπως καταλαβαίνεται απαιτεί αρκετή δουλειά.

Μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει 5 άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το "Burial Ground" που βγήκε στην αγορά στις 12 Ιουνίου του 2012. Θεωρείται μάλιστα από πολλούς ως η καλύτερη και πιο εμπνευσμένη δουλειά του.

Το "Livin' It" ήταν το πρώτο τραγούδι που άκουσα όταν έμαθα τα περί Stick Figure και κάθε φορά που το ακούω καταλαβαίνω καλοκαίρι στο τέρμα.

You Should Belong To Me

Επειδή αύριο θα κατηφορίσω Πελοπόννησο στο μικρό μου χωριό για να περάσω ένα βουκολικό Δεκαπενταύγουστο με πανηγύρια, κρασιά, τσίπουρα και άραγμα με αγαπημένους μπαρμπάδες, θα σας αφήσω με 2 τραγούδια του Ray LaMontagne που μου αρέσουν πολύ.

Ο συγκεκριμένος κύριος είναι ένας μουσικοσυνθέτης και στιχουργός εξ Αμερικής, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ (Trouble, Till The Sun Turns Black, Gossip In The Grain, God Willin' & The Creek Don't Rise) και οι κριτικοί τον έχουν κατά καιρούς συγκρίνει με τους The Band, Van Morrison, Nick Drake και Tim Buckley. H φωνή του έχει μια ιδιαίτερη χρειά, προσδίδοντας σε κάθε τραγούδι ιδιαίτερο χαρακτήρα και κάνοντάς το μοναδικό.

Για μένα, η μουσική του ταιριάζει γάντι ως backround για ταξίδια με αυτοκίνητο οπότε σας συνιστώ να τον αφήσετε να σας κρατήσει συντροφιά όταν βρεθείτε πίσω από το τιμόνι.

A Song For The Weekend

Cloudkicker. Ένας και μόνο τύπος ονόματι Ben Sharp από το Columbus των Ηνωμένων Πολιτειών δημιουργεί μόνος του μουσικάρες. Δυνατά κιθαριστικά riffs και drums δένουν μεταξύ τους τέλεια για να παράγουν μουσική για σκέψη όπως λέω εγώ. Κάντε μια έρευνα για τον ταλαντούχο κύριο Sharp και ακούστε τις δουλειές που έχει κυκλοφορήσει μέχρι και σήμερα, με πιο πρόσφατη το άλμπουμ "Fade" το οποίο και μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν από τη σελίδα του στο Bandcamp.

Cloudkicker - Let Yourself Be Huge

Walk Off The Earth

Εάν δε γνωρίζετε το παραπάνω συγκρότημα ένα πράγμα μόνο θα σας πω: YouTube. Ξεκινήστε τη μελέτη γιατί οι πέντε μουσικοί που απαρτίζουν αυτή τη μπάντα φαινόμενο είναι από τους ανθρώπους που θα θέλατε να είχατε για κολλητούς σας.

Με βάση τους το Burlington του Καναδά (αχ αυτός ο Καναδάς με τις μουσικάρες του), οι Walk Off The Earth έγιναν γνωστοί μέσα από τα homemade βιντεάκια που ανέβαζαν στο YouTube, διασκευάζοντας γνωστές επιτυχίες καλλιτεχνών όπως Rihanna, Radiohead, Nirvana και πολλών άλλων. Το μεγάλο μπαμ έγινε με τη διασκευή του "Somebody That I Used To Know" του Gotye. Στο συγκεκριμένο βίντεο οι πέντε τους παίζουν ΜΙΑ κιθάρα και το αποτέλεσμα απλά "δεν υπάρχει", που λέμε κι εμείς οι νεολαίοι. Δε θα σας πω όμως παραπάνω για τα παιδιά, θα σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι σας τη δουλειά τους. Πιστέψτε με, η έρευνα για τους WOTE θα σας ενθουσιάσει. Εγώ θα αρκεστώ μόνο στο να ποστάρω τη διασκευή που περιέγραψα παραπάνω, καθώς κι ένα καινούριο τραγούδι τους που αποτελεί τον προσωπικό καλοκαιρινό μου ύμνο.



A Song For The Weekend

Είχα υποσχεθεί πως κάθε Παρασκευή θα υπάρχει η ενότητα Song Of The Week. Άλλαξα όμως γνώμη και τη μετονόμασα σε A Song For The Weekend, έτσι για να κλείνει μουσικά κάθε βδομάδα που περνάει και να υπάρχει ένα soundtrack για το Σαββατοκύριακο.


Όπως ήταν επόμενο, το τραγούδι αυτής της εβδομάδας είναι από τον πρόωρα χαμένο Τony Sly, ο θάνατος του οποίου με στενοχώρησε απίστευτα πολύ. Λες και ο frontman των No Use For A Name ήταν γνωστός μου, ή μάλλον για να το πω καλύτερα, κάποιος καλός μου φίλος.


Το "Liver Let Die" περιέχεται στην τελευταία κυκλοφορία του Sly, η οποία είναι συνεργασία με τον Joey Cape των Lagwagon, και αποτελείται από ακουστικές επανεκτελέσεις γνωστών τραγουδιών των δύο συγκροτημάτων καθώς και μερικών νέων κομματιών. Ένα από αυτά είναι και το τραγούδι για το Σαββατοκύριακό μου. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι αισθάνομαι απίστευτα τυχερή που μπόρεσα και είδα live τον Tony και την παρέα του.

This could be tonight's one more song

Goodbye Tony

Χτες βράδυ, γυρνώντας σπίτι, έλαβα ένα μήνυμα από το φίλο μου τον Πάνο ο οποίος με συμβούλευε να βρω κάπου να κάτσω και να διαβάσω το status του στο Facebook. Στην αρχή υπέθεσα ότι θα είχε ανεβάσει καμιά καφρίλα από αυτές που αρεσκόμαστε να βλέπουμε και να σκάμε στο γέλιο. Φαντάζεστε λοιπόν το σοκ που έπαθα ότι το status του Πάνου αναφερόταν στο θάνατο του Tony Sly, frontman των No Use For A Name (ενός από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα).


Στην επίσημη ιστοσελίδα της Fat Wreck Chords, της δισκογραφικής εταιρίας της μπάντας, ο ιδρυτής της και frontman των NOFX, Fat Mike, ανακοίνωσε χαρακτηριστικά: "One of my dearest friends and favorite song writers has gone way too soon. Tony, you will be greatly missed".


O Sly έγινε μέλος των NUFAN το 1989, αντικαθιστώντας το ιδρυτικό μέλος John Meyer. Κατά τη διάρκεια της εικοσάχρονης και πλέον καριέρας του, το συγκρότημα εξέλιξε τον ήχο του από πιο hardcore σε περισσότερο μελωδικό και πιο μαλακό με αποκορύφωμα τα άλμπουμς "Leche Con Carne" και "Making Friends", το 1993 και 1997 αντίστοιχα. Η τελευταία ηχογράφηση του Sly με τους NUFAN ήταν το 2008, όταν κυκλοφόρησαν και το "The Feel Good Album of the Year" στο οποίο περιέχεται και το ιδιαιτέρως δημοφιλές "I Want to be Wrong". 


Παράλληλα, ο Sly είχε χτίσει και μία solo καριέρα ηχογραφώντας ακουστικά τραγούδια. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη θρυλική συνεργασία του με τον Joey Cape, frontman των Lagwagon, και την κυκλοφορία δύο ακουστικών άλμπουμ τα οποία περιείχαν διασκευές κλασσικών κομματιών των δύο συγκροτημάτων καθώς και κάποια νέα τραγούδια. Το δεύτερο μάλιστα άλμπουμ της υπέροχης αυτής δουλειάς κυκλοφόρησε πριν περίπου 1,5 μήνα, στις 19 Ιουνίου.


Το δυστυχές της όλης υπόθεσης, εκτός από το γεγονός ότι χάθηκε ένας από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς και στιχουργούς και ένα πραγματικό σημείο αναφοράς για την punk rock σκηνή, είναι ότι ο Tony Sly ήταν μόλις 41 ετών και άφησε πίσω του σύζυγο και παιδιά. Το σίγουρο είναι ότι θα μας λείψει πολύ. Καλό ταξίδι Tony, you will never be forgotten.

Blame Canada...NOT

Τρέφω ιδιαίτερη συμπάθεια για τους μουσικούς και τα συγκροτήματα από τον Καναδά. Stars, Bedouin Soundclash, Arcade Fire, Alexisonfire είναι μόνο μερικές από τις μπάντες που αγαπώ πολύ και των οποίων τα τραγούδια βρίσκονται μόνιμα στο ipod μου. 


Ένα άλλο συγκρότημα που ανακάλυψα πριν λίγα χρόνια, αν και εμφανίστηκε στο μουσικό στερέωμα το 1998, είναι οι Metric. Από το Τορόντο. Του Καναδά βεβαίως βεβαίως. Αποτελούνται από την Emily Haines (φωνητικά, συνθεσάιζερ, κιθάρα), τον James Shaw (κιθάρα, φωνητικά), τον Joshua Winstead (μπάσο) και τον Joules Scott-Key (ντραμς). Oι Metric λοιπόν έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής πέντε στούντιο άλμπουμ, με τελευταίο το "Synthetica" που πρώτα έγινε διαθέσιμο στο κοινό μέσω της σελίδας τους στο SoundCloud το Μάιο του 2012. Το άλμπουμ αυτό περιέχει και μια συνεργασία με τον Lou Reed. Μια χαρά τα κατάφεραν τα παιδιά. 


Το τραγούδι "Lost Kitten" είναι το πρώτο που μου κόλλησε από την ώρα που άκουσα το "Synthetica" αλλά είμαι σίγουρη πώς με τις επόμενες ακροάσεις θα βρω σίγουρα και άλλα για να βάζω στο repeat.

And We're Back in Business...

Μέτα από πολύμηνη απουσία επιστρέφω δριμύτερη για περισσότερες μουσικές ανακαλύψεις. Θα εγκαινιάσω μάλιστα και καινούρια ενότητα με τίτλο "Song of the Week" κάθε Παρασκευή, έτσι για να υπάρχει ένα soundtrack για το Σαββατοκύριακο.


The Neighbourhood λοιπόν. Πενταμελής μπάντα από το Los Angeles της -πόσο θέλω να πάω και να ζήσω εκεί για πάντα- California. To παρακάτω τραγούδι τους το ακούω ασταμάτητα εδώ και τρεις μέρες.

Hot Water Music

Ακούστε 2 τραγούδια που μου αρέσουν πολύ, από το ολοκαίνουριο άλμπουμ των αγαπημένων μου Hot Water Music με τίτλο "Exister" που θα κυκλοφορήσει στις 15 του Μάη. Η φωνή του Chuck Ragan απλά δεν υπάρχει.

Guitarded

Χτες είχαμε βγει για ποτό με τους φίλους μου. Μετά τα drinks μαζευτήκαμε στο σπίτι του Άγγελου και, μεταξύ άλλων, κάναμε μία μουσική αναδρομή ακούγοντας τραγούδια και μιλώντας για συγκροτήματα που μας επηρέασαν ποικιλοτρόπως. Pennywise, Good Riddance, The Mighty Mighty Bosstones, NOFX, και πολλά, πολλά άλλα...


Ένα άλμπουμ με το οποίο εγώ προσωπικά είχα κολλήσει ήταν το "Guitarded" των Limp, μιας καλιφορνέζικης pop punk μπάντας, με rock και ska επιρροές. Οι Limp δημιουργήθηκαν τον 1994 και, δυστυχώς, διαλύθηκαν το 2002. Στη διάρκεια της καριέρας του κυκλοφόρησαν τρεις δουλειές μέσω της δισκογραφικής Honest Don's, θυγατρικής της γνωστής Fat Wreck Chords. 


Το Tomorrow ήταν το τραγούδι που άκουγα περισσότερο γιατί εκτός από τη μελωδία, μου άρεσαν πολύ και οι στίχοι του. Γιατί όπως λένε, ή μάλλον έλεγαν (σνιφ, σνιφ), και οι Limp "except for tomorrow, everyday is yesterday".

Old Skool Forever

Lagwagon. Ο οποιοσδήποτε πρόλογος είναι περιττός. Το συγκρότημα του -i am so very talented- κυρίου Joey Cape είναι φυσικά ένα από τα αγαπημένα μου και παραμένει σταθερή αξία στη ζωή μου όσα χρόνια κι αν περάσουν.


Οι Lagwagon ήταν το πρώτο συγκρότημα που υπέγραψε στη θρυλική Fat Wreck Chords, την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία που ίδρυσε ο Fat Mike των ΝΟFX (αν δεν ξέρετε ποιοι είναι οι ΝOFX δεν είστε φίλοι μου) με την πρών γυναίκα του Erin, το 1990 στην California (πού αλλού...). Δημιουργώντας τον, διάσημο πλέον, Fat Wreck ήχο, με τα γρήγορα drums, την κιθαριστική δεξιοτεχνία και την αδιαμφισβήτητη μελωδικότητα, οι Lagwagon είναι το βαρύ πυροβολικό της εταιρίας και έχουν επηρεάσει άπειρο κόσμο εντός και εκτός μουσικής βιομηχανίας.


Από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν κάνει παύσεις και έχουν επανενωθεί αρκετές φορές, το Νοέμβριο που μας πέρασε επανακυκλοφόρησαν πέντε από τα πιο κλασσικά άλμπουμ της μακρόνης καριέρας τους (Duh, Trashed, Hoss, Double Plaidinum, Let's Talk About Feelings). Ναι, ναι...χάρηκα ιδιαιτέρως με αυτό το γεγονός!


Το όνομα του συγκροτήματος προήλθε από το βαν που χρησιμοποιούσαν για τις συναυλίες τους και το οποίο απεικονίζεται στο οπισθόφυλλο του άλμπουμ Thrashed.  Tο συγκεκριμένο άμπουμ μάλιστα, είναι μέχρι σήμερα ένα από τα πιο πετυχημένα στην ιστορία του συγκροτήματος.


Ο frontman Joey Cape έχει κυκλοφορήσει και σόλο δουλειές που πολύ μου αρέσουν. 'Αλλο κεφάλαιο όμως αυτό στο οποίο θα επανέλθω σύντομα. Για την ώρα σας αφήνω με ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, το "Making Friends". 'Ετσι για να θυμηθώ λίγο την εφηβεία μου, όταν μέσα από την punk rock μουσική ανακάλυπτα και τον κόσμο.

Of Crows and Crowns

Η αγάπη μου για τους Thrice και ο έρωτας μου για τον frontman τους, Dustin Kensrue, είναι δύο πράγματα γνωστά σε όλους. Ώρες ώρες μπορεί να καταντάω και γραφική όμως καθόλου δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Ναι, είμαι μία groupie!


Πριν από μερικούς μήνες έμαθα για την απόφαση του συγκροτήματος να κάνει μία μεγάλη παύση με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής. Περιττό να σας περιγράψω τη στενοχώρια και τη θλίψη μου. Πολλοί μιλούν για οριστική διάλυση, εγώ όμως στέκομαι στηνανακοίνωση του Dustin μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της μπάντας, στην οποία αναφέρει πως οι Thrice δεν διαλύονται. Χαρακτηριστικά λέει: "If nothing has broken us up by now, I doubt anything ever could". Οπότε κι εγώ δε θα σταματήσω να ελπίζω σε μία νέα δουλειά τους η οποία είμαι σίγουρη πως θα αποζημιώσει όλους τους θαυμαστές τους για την περίοδο απουσίας τους.


Το 2007 ο Kensrue κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο άλμπουμ με τίτλο Please Come Home. Περιττό να σας πω ότι το έχω λιώσει. Το 2008, κυκλοφορεί το This Good Night is Still Everywhere, μία συλλογή χριστουγεννιάτικων τραγουδιών. Τα επόμενα χρόνια ακολουθούν οι δύο τελευταίες δουλειές με τους Thrice, τα άλμπουμ Beggars και Major/Minor. 


Όλον αυτόν τον καιρό αναρωτιόμουν αν ο Dustin θα ηχογραφήσει κάποιο νέο άλμπουμ μέχρι που τις προάλλες ανακάλυψα ένα καινούριο βίντεο στο youtube. Σε μία πολύ πρόσφατη ζωντανή εμφάνισή του τραγούδησε ένα νέο τραγούδι το οποίο θα συμπεριλαμβάνεται στην καινούρια του δισκογραφική δουλειά. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και, όπως ήταν αναμενόμενο, το Of Crows and Crowns (γιατί αυτός είναι ο -προσωρινός σύμφωνα με τον Dustin- τίτλος) το ακούω κάθε μέρα! Το γεγονός ότι το τραγούδι αυτό το έγραψε για τη γυναίκα του με κάνει να τον αγαπώ ακόμα πιο πολύ...και να ζηλεύω αφόρητα την κυρία Kensrue για την απίστευτη τύχη της! Εφόσον όμως δεν μπορώ δυστυχώς να κάνω κάτι γι' αυτό, θα περιμένω εναγωνίως την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ του αγαπημένου μου Dustin!

Oh when you kiss me I am lost, or is it that I'm found?

The Naked+Famous

Τελευταία μουσική ανακάλυψη: The Naked+Famous. Πέντε τύποι από τη Νέα Ζηλανδία οι οποίοι το 2010 κυκλοφόρησαν το -έχω κολλήσει και το ακούω συνέχεια- άλμπουμ "Passive Me, Aggressive You" (thumbs up και μόνο για τον εμπνευσμένο τίτλο) μέσω της δισκογραφικής Somewhat Damaged/Fiction Records. Η μουσική τους έχει περιγραφεί ως indie rock, electropop, indie pop, shoegaze, κτλ., κτλ. Ανεξάρτητα από τους όποιους χαρακτηρισμούς, αυτό που έχω εγώ να πω είναι ότι όλα τους τα τραγούδια είναι του γούστου μου και με κάνουν να αισθάνομαι καλά ακούγοντας τα. Μου φέρνουν στο μυαλό καλοκαίρι, ρεμάλιασμα, θάλασσες, ποτά...συν ότι με κάνουν να χορεύω ασυναίσθητα οπότε αν κάποια στιγμή με δείτε να χοροπηδάω να ξέρετε πως λικνίζομαι στο ρυθμό του "Young Blood".

The bittersweet between my teeth

Trying to find the in-between

Fall back in love eventually

La La Lana del Rey

Εγώ αυτό το κορίτσι το στηρίζω και το αγαπώ σε πείσμα των -ομολογουμένως- πολλών αρνητικών κριτικών που δέχεται από τη στιγμή που πρωτοεμφανίστηκε στο μουσικό στερέωμα. Εντάξει, αναγνωρίζω το γεγονός ότι οι live εμφανίσεις της δεν είναι και οι καλύτερες. Σίγουρα η σκηνική της παρουσία θέλει δουλειά και σίγουρα οι ερμηνείες της δεν είναι αψεγάδιαστες. Όπως όμως και η ίδια έχει δηλώσει το ζωντανό δεν ήτανε ποτέ το φόρτε της και αμφιβάλλει αν θα γίνει κάποια στιγμή. Συγκεκριμένα έχει πει "I'm a writer first and a singer second" υπογραμμίζοντας έτσι και τις προταιρεότητες της. Τα τραγούδια της μοιάζουν με ημερολόγιο της ζωής της όπου κυρίαρχη θέση, όπως και στη ζωή των περισσότερων κοριτσιών, κατέχει ένα αγόρι. Ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί με μερικούς στίχους της και όποιος πει το αντίθετο ψεύδεται ασυστόλως. Αυτό σας το υπογράφω. Εγώ προσωπικά θεωρώ το album της Lana ένα από τα καλύτερα της χρονιάς και κάθε φορά που το ακούω βρίσκω και διαφορετικό τραγούδι να με αντιπροσωπεύει και, ως εκ τούτου, να μου κολλάει στο μυαλό. Πάντως και μόνο το γεγονός ότι η κοπέλα αυτή έχει καταφέρει να δημιουργήσει τόσους εχθρούς από τη γέννηση της καλλιτεχνικής της περσόνας (γιατί το πραγματικό της όνομα είναι Lizzy Grant) σημαίνει ότι κάτι κάνει σωστά. I'm with team Lana  λοιπόν. 

Love you more than those bitches before

Pirate Heart...Oh La La!

Η τελευταία μου μουσική εμμονή ακούει στο όνομα Coeur de Pirate και έρχεται από τον Καναδά. Η γεννημένη το 1989 (ναι, έβγαιναν και τότε παιδιά στον κόσμο) Beatrice Martin γράφει και τραγουδάει η ίδια τα τραγούδια της και το κάνει και απίστευτα καλά.


Από μικρή στα βάσανα, ξεκίνησε να παίζει πιάνο στα 3 της για να καταλήξει, 12 χρόνια μετά, να είναι μέλος του post-hardcore συγκροτήματος December Strikes First. Δίολου άσχημα θα έλεγα. Το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ της κυκλοφορεί το 2008 με τον τίτλο "Grosse Boite" χαρίζοντας της βραβεία και ευρύτερη αναγνώρισει. Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες, μία από τις οποίες ήταν με τους επίσης Καναδούς Bedouin Soundclash. To 2011 είναι η χρονιά του δεύτερου άλμπουμ της μικρής Beatrice...και το όνομα αυτού "Blonde". Με επιρροές από τα '60s και συγροτήματα όπως οι Beach Boys και οι Beatles η Martin δημιουργεί μελωδικά τραγούδια για τη μοναξιά και τις ραγισμένες καρδιές αυτού του κόσμου. Έμπνευσή της προφανώς τα εφηβικά της χρόνια όταν, όπως έχει η ίδια δηλώσει, ήταν αόρατη και χωρίς πολλούς φίλους. Ίσως τελικά αυτό να ήταν και το κλειδί για τη μετέπειτα επιτυχία της.


Εκτός από τα τραγούδια της, τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα και αναδύουν ένα ρετρό ρομαντισμό που σε ταξιδεύει και σε βάζει σε σκέψεις, η γλυκύτατη Γαλλιδούλα έχει και απίστευτα τατουάζ στα χέρια συντηρώντας έτσι ακόμα περισσότερο την σούπερ κουλ εικόνα της.

P.S.

You're made of everything I want.



We Might Be Stars Someday

HAPPY New Year...?

Ο πρώτος μήνας του 2012 με βρήκε χωρίς, πλέον, το μηνιάτικο χαρτζηλίκι του Ο.Α.Ε.Δ., με έναν καμένο ηλιακό θερμοσίφωνα, μία παρατεταμένη βλάβη καλοριφέρ, μία ματαίωση μιας χιλιοκανονισμένης και υπέρ του δέοντος προσδοκώμενη συνάντησης και με μία γιαγιά μείον.

Αναρωτιέμαι λοιπόν...αν το καινούριο έτος ξεκίνησε τόσο "αισιόδοξα" τι μου επιφυλάσσει για τη συνέχεια. Will it be a happy new year? Το μόνο σίγουρο είναι πως σίγουρα το εύχομαι...αν και μεταξύ μας δεν το βλέπω και τόσο πιθανό! Πφφφ...

Sweet

Αυτό είναι ένα από τα δύο τραγούδια που θα ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να μου αφιερώσουν. Και αν με το άλλο θα παντρευόμουν χωρίς δεύτερη σκέψη αυτόν που θα το έκανε, με αυτό σίγουρα δεν θα ξεχνιόταν ποτέ.



It's Driving Me Mad

I want you so bad it's driving me mad

Too Late or Not?

Θέλω πολύ κάτι που δεν μπορώ να έχω. Και δεν έχω πολύ καιρό που το διαπίστωσα. Και δεν ξέρω τι να κάνω γιατί η επιφοίτηση αυτή ναι μεν μου ήρθε ξαφνικά αλλά είμαι σίγουρη ότι ήταν και αποτέλεσμα διαφόρων σκέψεων που έκανα τα τελευταία 8-9 χρόνια και πάντα τις άφηνα στη μέση, ίσως γιατί φοβόμουν να παραδεχτώ. Τώρα όμως που δέησα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα ίσως και να άργησα πολύ. Να μείνω και να ελπίζω ή να εγκαταλείψω την προσπάθεια; Πφφφφφ...γυναίκες σου λέει μετά. Για την ώρα θα ακούω ξανά και ξανά το παρακάτω τραγούδι δίνοντας ιδιαίτερη βάση σε έναν συγκεκριμένο στίχο και μουτζώνοντας με.

Village People

Έχω πειστεί ότι δουλειά δεν πρόκειται να βρω στο άμεσο μέλλον, είναι όμως πολύς ο κόσμος που δεν θέλω να αποχωριστώ σε περίπτωση που αποφάσιζα να κυνηγήσω την τύχη μου στην αλλοδαπή και αγαπώ υπερβολικά τον ήλιο που έχω το προνόμιο να απολαμβάνω σχεδόν όλο το χρόνο.

Μήπως να πάω στο χωριό μου να γίνω αγρότισσα; Ιδιοκτήτρια αμπελώνα ιδανικά γιατί το αλκοόλ πάντα χρειάζεται! Pas mal, pas mal! After all, το αγαπώ το μέρος, έχω την καλύτερη θέα από το μπαλκόνι του σπιτιού μου και πάντα εκεί κάνω τους καλύτερους ύπνους! 'Ασε που έχω και τις καλύτερες αναμνήσεις...αν λοιπόν μπορούσα να πάρω μαζί μου και την ανάλογη παρέα δεν θα ήθελα τίποτα περισσότερο!

We Found Love

Η τελευταία μου ένοχη απόλαυση ακούει στο όνομα Rihanna και βρήκε την αγάπη in a hopeless place. Στο του τραγουδιού λέει πως όταν κάτι τελειώνει εύχεσαι να μπορούσες να είχες πίσω όλα τα κακά μιας κατάστασης γιατί έτσι θα μπορούσες να έχεις και τα καλά. Θα συμφωνήσω.

Today I Will Be Happier

Τις τελευταίες μέρες ήμουν εκνευρισμένη εξαιτίας μίας συνάντησης που δεν έγινε ποτέ και έψαχνα κάτι να μου φτιάξει τη διάθεση γιατί είχα πέσει αρκετά. Μέχρι που σήμερα έφτασε το πολυπόθητο δέμα από το εξωτερικό, αν και με αρκετές μέρες καθυστέρηση είναι η αλήθεια. Ανοίγοντας το λοιπόν δεν μπορούσα παρά να χαμογελάσω!

I Am Down

I am down tonight because of you

Ρομαντική Δεν Ήμουνα Ποτές



Sad But True

THIS GUY EXISTS.



The 50 Best Singles of 2011

Οι συντάκτες του περιοδικού μύθος Rolling Stone έφτιαξαν μια λίστα με τα 50 καλύτερα τραγούδια της χρονιάς που πέρασε. Θεωρώντας την από τις πλέον έγκυρες την παραθέτω αυτούσια παρακάτω. Here goes...

50. Red Hot Chili Peppers, "Adventures of Raindance Maggie"
49. Pains of Being Pure at Heart, "Heart in Your Heartbreak"
48. Noel Gallagher's High Flying Birds, "The Death of You and Me"
47. Atlas Sound, "Mona Lisa"
46. Mr Muthafuckin' eXquire feat. Despot, Das Racist, Danny Brown and El-P, "The Last Huzzah"
45. Cass McCombs, "The Same Thing"
44. The Joy Formidable, "The Everchanging Spectrum of a Lie"
43. Hayes Carll, "KMAG YOYO"
42. Eleanor Friedberger, "My Mistakes"
41. Coldplay, "Paradise"
40. Girls, "Vomit"
39. EMA, "California"
38. Middle Brother, "Blue Eyes"
37. Nas, "Nasty"
36. Tom Waits, "Satisfied"
35. R.E.M., "We All Go Back to Where We Belong"
34. Das Racist, "Girl"
33. Beastie Boys feat. Santigold, "Don't Play No Games that I Can't Win"
32. Tune-Yards, "Bizness"
31. Killer Mike, "Ric Flair"
30. Eric Church, "Springsteen"
29. Adele, "Rumour Has It"
28. Dawes, "Million Dollar Bill"
27. Lady Gaga, "You and I"
26. Miranda Lambert, "Mama's Broken Heart"
25. Lykke Li, "Youth Knows No Pain"
24. Smith Westerns, "Weekend"
23. Tyler, the Creator, "Yonkers"
22. Bon Iver, "Holocene"
21. Paul Simon, "The Afterlife"
20. Jay-Z and Kanye West, "Welcome to the Jungle"
19. Lucinda Williams, "Blessed"
18. The Black Keys, "Little Black Submarines"
17. Wilco, "I Might"
16. Fleet Foxes, "Lorelai"
15. TV on the Radio, "You"
14. Sleeper Agent, "Get It Daddy"
13. My Morning Jacket, "Circuital"
12. Lloyd feat. Andre 3000 and Lil Wayne, "Dedication to My Ex (Miss That)"
11. Foster the People, "Pumped Up Kicks"
10. The Decemberists, "Don't Carry It All"
09. Lil Wayne feat. Cory Gunz, "Six Foot Seven Foot"
08. Beyonce, "Countdown"
07. Lady Gaga, "Edge of Glory"
06. Radiohead, "Lotus Flower"
05. Paul Simon, "Rewrite"
04. Foo Fighters, "These Days"
03. Britney Spears, "Till the World Ends"
02. Jay-Z and Kanye West, "Ni**as in Paris"
01. Adele, "Rolling in the Deep"



Luckily

Ελπίζω το 2012 να είναι μια χρονιά γεμάτη ΤΥΧΗ. Άπειρη τύχη.