Dustin says "Merry Xmas"

Άντε και καλή χρονιά...(παύση)

Matthew Williamson the Hippy

Vans Off

Στα φοιτητικά μου χρόνια είχα λιώσει τα αγαπημένα μου Vans. Το discman (ω ναι!) και μετέπειτα ipod να παίζει μετά μανίας NOFX, Alkaline Trio, No Use For a Name, Lagwagon και Thrice βεβαίως βεβαίως και εγώ να ονειρεύομαι πως ζω στο Αμέρικα και συγκεκριμένα στην αιώνια αγαπημένη καλιφορνέζικη ακτή.

Τα χρόνια πέρασαν, το αμερικάνικο όνειρο άρχισε να απομακρύνεται και κάπου μεταξύ μεταπτυχιακών στας Αγγλίας και αποτυχημένων συνεντεύξεων εργασίας τα Vans χώθηκαν στο βάθος της ντουλάπας. Πότε όμως δεν ξεχάστηκαν. Γι'αυτό και χάρηκα δεόντως βλέποντας τα καινούρια μοντελάκια για την άνοιξη του 2012. Τα θέλω όλα οπότε αγαπημένοι φίλοι μη διστάσετε...δέχομαι δώρα all year round!



The Best Model Is Erin Wasson

The Golden Days

Πριν κάτι βράδια αναπολούσαμε με το φίλο μου το Μάριο το πόσο καλά περνούσαμε πριν 4-5 χρόνια. Τις στιγμές της χρυσής μας εποχής, κύρια γνωρίσματα της οποίας ήταν η έλλειψη άγχους, η διασκέδαση χωρίς αύριο και τα γέλια χωρίς σταματημό. Κατανοώντας πλήρως ότι η εποχή αυτή έχει περάσει ανεπιστρεπτί, όχι μόνο για τη δική μου παρέα αλλά και για τους περισσότερους που γυροφέρνουν την ηλικία σταθμό των 30 χρόνων, θυμήθηκα ένα τραγούδι που με είχε βάλει να ακούσω κάποτε η γιαγιά μου. Μίκρη τότε, δεν έδωσα καμία σημασία. Τώρα όμως το τραγούδι αυτό φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ, αφήνοντας μία διάχυτη μελαγχολία στην ατμόσφαιρα για τις μέρες που πέρασαν, ακούμπησαν και χάθηκαν.

Στα κατάμαυρα μαλλιά μας θα ΄ρθουν χιόνια

και η αγάπη με τα χρόνια θα ξέχαστει.

Quoting

We can't medicate man to perfection again, we can't legislate peace in our hearts. We live in but a shadow of the real. We hold our own by keeping our hearts cold. Some talk of destiny others of fate but soon they'll be saying goodbye. I see the parts but not the whole. My eyes are open and everything moves in slow motion. My heart is filled with songs of forever. Our hearts tell a different story, our hands feel a different pulse. And as long as we live every scar is a bridge to someone's broken heart.

  

Badass

Σε έναν ιδανικό κόσμο οι κύριοι παρακάτω θα ήταν κολλητοί μου και εγώ αυτόματα θα ήμουν το πιο cool άτομο ever. Yippee ki yay motherf**ker.

Είπε κανείς τίποτα;

Life as We Know It

earth. fire. air. water.

All the Other Kids

Το τραγούδι αυτό είναι το καινούριο μου κόλλημα. Το συγκεκριμένο remix από τους Polaris at Noon (τους οποίους θα ξεκινήσω να μελετώ λίαν συντόμως καθώς μπορούν άνετα να γίνουν το δικό μου next big thing) δίνει από μόνο του πολλούς έξτρα πόντους. Επιπλέον μου φτιάχνει τη διάθεση, κάτι που χρειάζομαι αυτές τις μέρες.

A Song That We Were Made to Sing

If anything means anything there must be something meant for us to be.

Thoughts On Music

Είμαι από τους ανθρώπους που όταν η διάθεση και η ψυχολογία τους δεν είναι και στην καλύτερη φάση η μουσική έρχεται σαν από μηχανής θεός να συμπληρώσει την εικόνα "κοιτάω τοίχο/ταβάνι/πουθενά συγκεκριμένα ενώ παράλληλα εκατομμύρια σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου". Απογοητεύσεις, χωρισμοί, επαγγελματικά προβλήματα, τσακωμοί, κτλ, κτλ. Όλα καταστάσεις που, κατά τη γνώμη μου, δεν βιώνονται σωστά χωρίς το απαραίτητο soundtrack.

Το παράδοξο είναι ότι πάντα καταφεύγω σε μάλλον υποτονικά και μελαγχολικά ακούσματα και αναρωτιέμαι μήπως ενδόμυχα σαμποτάρω η ίδια τον εαυτό μου αποφεύγοντας να κάνω κάτι για να νιώσω καλύτερα. Αυτοκαταστροφικές τάσεις δεν έχω όμως αρνούμαι πεισματικά να αφήσω τα διάφορα αισιόδοξα και σαν από λούνα παρκ βγαλμένα τραγουδάκια να μου φτιάξουν το κέφι. Αυτά προτιμώ να τα ακούω στο γυμναστήριο καθώς πρέπει να ομολογήσω ότι αποτελούν εξαιρετικό κίνητρο για να την παλέψεις όταν το μόνο που θες να κάνεις είναι να κρύβεσαι κάτω από το πάπλωμα! Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η έθνικ μελωδία που χορεέυει με τόση χάρη και τόσο σκέρτσο η Μαρία Ηλιάκη στο "Δέστε Τους" αποτελεί φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα μου γιατί απλά δεν υπάρχει. Σε υποχρεώνει βρε παιδί μου να αισθανθείς καλά, θες δε θες, έστω και για λίγα λεπτα! Αυτό και η μουσική υπόκρουση της ενότητας "Λαδί Πασούμι", πάλι της ίδιας εκπομπής (της οποίας και είμαι μεγάλη θαυμάστρια και πολύ περήφανη για αυτό).

Επειδή το έχω φιλοσοφίσει το θέμα, έχω καταλήξει στην εξής θεωρία: η καταθλιπτική μουσική όταν ακούγεται σε στιγμές που ο ακροατής βιώνει δυσάρεστες καταστάσεις εναρμονίζεται με το γενικότερο περιβάλλον βοηθώντας τον/την να σκεφτεί, να συλλογιστεί, να αποφασίσει τι θα κάνει και όχι να κοροϊδεύει τον εαυτό του/της πιστεύοντας πως ζει σε ένα ροζ συννεφάκι. Δηλαδή όταν ο άλλος έχει μόλις χωρίσει και ακούσει το "I got a feeling that tonight's gonna be a good night" θα αναθαρρήσει προσωρινά και μετά τι; Όταν το τραλαλα τελειώσει θα επανέλθει στην πραγματικότητα μετά από μια πρόσκαιρη χαρά των 3-4 λεπτών. Σκοτσέζικο ντους. Σε κανέναν δεν αρέσει το σκοτσέζικο ντους.

Με λίγα λόγια, όταν θες να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα πρέπει να το κοιτάς κατάματα και όχι να πλανάσαι πλάνην οικτρά (λέγοντας την παραπάνω φράση φαντάζομαι τον Chuck Norris να έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση του ξυλοκοπήματος και να το παίζει προπονητής/μέντορας σε εκκολαπτόμενο φυντάνι). Με το να ακούς τραγουδάκια φτιαγμένα από όνειρα και χαρά δεν πρόκειται να φτιάξει τίποτα. Suck it up λοιπόν, κάνε την ενδοσκόπηση και την αυτοκριτική σου και πάμε γι'άλλα.

The Hate List

Μιας και δεν έχω μπει καθόλου στο γιορτινό κλίμα και επειδή φέτος δεν έχω διάθεση για υποσχέσεις της νέας χρονιάς (aka new year's resolution) είπα να παραθέσω τη λίστα όσων μου τη σπάνε, κάτι που νομίζω θα καθιερώσω εφεξής και για τα επόμενα χρόνια. Με τυχαία σειρά λοιπόν έχουμε και λέμε:

1. Το τραγούδι "Last Christmas". Έχοντας γαλουχήσει γενιές και γενιές και έχοντας προσφέρει αλησμόνητα ενσταντανέ ατυχών στυλιστικών επιλογών και χτενισμάτων ήρθε πλέον ο καιρός να περάσει στη λήθη του παρελθόντος. ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ.

2. Οι ειδήσεις του STAR. Όχι, δεν με ενδιαφέρει να μάθω τι έφαγαν οι διάσημοι που επισκέφτηκαν τα ελληνικά νησιά ούτε εκτιμώ το -πραγματικά αστείρευτο- χιούμορ του Θοδωρη Δρακάκη. Άσε που τελικά ποτέ δε μάθαμε ποιος είναι ο πασίγνωστος πανελίστας που έπεσε θύμα απαγωγής.

3. Η Πετρούλα Κωστίδου. Ok, ανήκοντας στο δυναμικό του παραπάνω τηλεοπτικού σταθμού θα έπρεπε να τη συμπεριλάβω στον προηγούμενο συνειρμό αλλά η συγκεκριμένη είναι μία κατηγορία από μόνη της. Επιτέλους φτάνει αυτό το πάνω-κάτω πάντα και παντού. Είναι απλά κουραστική.

4. Οι συνεχείς απεργίες των μέσων μαζικής μεταφοράς. Καταλαβαίνω ότι οι εργαζόμενοι προσπαθούν να προασπίσουν τα δικαιώματά τους αλλά με κάθε απεργία τους παραλύει ολόκληρη η χώρα και, ένεκα απουσίας των κατάλληλων υποδομών, ταλαιπωρούνται εκατομμύρια πολίτες.

5. Η τιμή των καυσίμων. Ο κόσμος πλέον δουλεύει για να βάζει βενζίνη. 

6. Τα "στημένα" παιχνίδια. Ο αθλητισμός τείνει να γίνει ένας θεσμός πιο διεφθαρμένος και από την πολιτική. Κρίμα γιατί ζούμε στη χώρα που γέννησε το "ευ αγωνίζεσθαι".

7. Οι πολιτικοί. ΟΛΟΙ.

8. Τα τούρκικα σήριαλ. Δηλαδή όλα τα σπίτια στην Κωνσταντινούπολη έχουν πανοραμική θέα στο Βόσπορο, είναι μικρογραφίες κάστρων και απασχολούν τουλάχιστον δέκα άτομα υπηρετικό προσωπικό;

9. Οι μισητοί υπάλληλοι στις δημόσιες υπηρεσίες. Περιμένω με τις ώρες στην ουρά και όταν επιτέλους φτάνει η σειρά μου πρέπει να αφήσω πρώτα την υπάλληλο να απαντήσει την κλήση στο προσωπικό της κινητό τηλέφωνο, να μασουλήσει τυρόπιτα και να πιει και μια γουλιά καφέ, έτσι για να πάει κάτω η μπουκιά.

10. Η εκπομπή "Στην Υγειά Μας". Εδώ ιδιωτικά κανάλια κλείνουν λόγω χρεών και η ΕΡΤ πληρώνει το Σπύρο Παπαδόπουλο να τρωγοπίνει με τις ώρες. Κατά τ'άλλα η δημόσια τηλεόραση πλήττεται από την κρίση.

11. Το ζευγάρι Ζέτα Μακρυπούλια-Μιχάλης Χατζηγιάννης. Οι μεγαλύτεροι μαϊντανοί της χρονιάς που πέρασε. ΕΕΕΕΕΕ;

Words and Meanings

Έψαχνα λοιπόν να βρω ένα όνομα για το blog που αποφάσισα να δημιουργήσω (για να είμαι ειλικρινής ακόμα απορώ με την απόφασή μου αυτή) και μέχρι να καταλήξω κάπου ξόδεψα αρκετή ώρα σκεπτόμενη μερικές από τις αγαπημένες μου λέξεις. Ναι, είμαι από εκείνους τους ανθρώπους που έχουν αγαπημένες λέξεις. Οι οποίες λέξεις δεν σημαίνουν απαραίτητα κάτι συγκεκριμένο αλλά ηχούν ευχάριστα και, ενίοτε, δημιουργούν συναισθήματα. Για μένα μία από αυτές είναι η λέξη alchemy. Το γεγονός δε ότι εμπεριέχεται και στον τίτλο ενός album του αγαπημένου μου συγκροτήματος της δίνει μία επιπλέον βαρύτητα. Σύμφωνα με το λεξικό alchemy σημαίνει: α. "a form of chemistry and speculative philosophy practiced in the Middle Ages and the Renaissance and concerned principally with discovering methods for transmuting baser metals into gold and with finding a universal solvent and an elixir of life" και β. "any magical power or process of transmuting a common substance, usually of little value, into a substance of great value" (θεωρώ ότι υπάρχει γνώση αγγλικών και δεν θα μεταφράσω). Η δεύτερη σημασία μου αρέσει και περισσότερο. Άσε που και στα ελληνικά η λέξη αλχημεία είναι από μόνη της πολύ ωραία. The alchemy index λοιπόν.